Ślady

 Ulotne sa nasze chwile - słowa spisane na pergaminie Wiatr nam je z rąk wydziera i toczy po chodniku jak śmieci Nikt już nie pamięta słowa ani dłoni, która je z namysłem kreśliła Kurczy się pergamin codzienności wiatr nam go z rąk wydziera chwile nasze ulotne wiatr po ulicach toczy

 BUTY ALEGO Zostały po nim buty w lesie, zielone kalosze, szedł w nich przez chwilę. Odnajduję na mokrej wkładce ślad Jego drobnej stopy.   I nie wiem nic więcej.   Nocą spadł deszcz, w dzień upał męczy. Myślę o nich wszystkich w lesie, ale on nie daje mi spokoju.   Kiedy szedł z plecakiem zaplatał ręce na piersiach. Będę tak odtąd robić i w swoim ciele go szukać.